نگرانی این است که وضعیت تایوان، جزیره خودمختار که چین ادعا می کند متعلق به آن است، ایالات متحده و چین را وارد یک درگیری نظامی کند که بقیه جهان را مجبور به انتخاب یکی از طرفین می کند.

چنین درگیری همچنین تعادلی را که به تایوان اجازه داده به عنوان مرکز تولید تراشه‌های پیشرفته که به حفظ اقتصاد دیجیتال کمک می کند و برای آینده ابرقدرت‌ها حیاتی است، برهم خواهدزد.

از طرفی تضمین‌های مکرر حمایت از یک تایوان دموکراتیک از سوی مقامی بلندپایه مانند پلوسی، به واکنش پکن به این سفر دامن زده‌است.

این سفر تا کنون با تهدیدهای جنگ طلبانه از سوی پکن و ممنوعیت صادرات به تایوان، از ماسه گرفته تا میوه مواجه شده است.

سرمایه‌گذاران در چرخه باطل تهدیدات فزاینده

تعداد کمی از تحلیلگران می بینند که وضعیت به یک درگیری نظامی تبدیل شود که هزینه های فاجعه باری را برای هر دو طرف به همراه داشته باشد.

به گفته تحلیلگران پکن در حال حاضر «نمایش قدرت متقاعدکننده بدون تحریک تنش» را به راه انداخته است نه جرقه‌ای برای تشدید تنش‌ها که می‌تواند برنامه‌های رئیس جمهور شی جین پینگ برای کنگره بیستم حزب در پاییز امسال را مختل کند. اما در درازمدت، این زنجیره رویدادها تنش‌ها را افزایش می‌دهد و می‌تواند به معنای ورود سرمایه‌گذاران به یک «چرخه باطل تهدیدات فزاینده» باشد.

در واقع بحرانی که اقتصاد جهانی را متلاطم می کند، می تواند بدون حمله نظامی پکن ظاهر شود.

چه سناریوهایی پیش‌روی بازار است؟

یکی از سناریوهای احتمالی این است که چین سعی کند جزایری در تنگه تایوان یا دریای چین جنوبی را تصرف کند تا حاکمیت خود را اعمال کند و دولت تایوان را مرعوب کند.

اگر پکن جزیره‌ای در دریای چین جنوبی را که خالی از سکنه و دور از تایوان است تصرف کند، واکنش بازار ممکن است کمرنگ شود. اما اگر پکن جزایری در تنگه تایوان را تصرف کند و این نشان می‌دهد که پکن گام‌های دیگری برای فشار به تایوان بردارد، واکنش بازار می‌تواند شدیدتر باشد.

این اقدام چین احتمالا با تحریم‌های گسترده‌ای همراه خواهد شد و تحریم‌های سخت‌تر بر صادرات فناوری به چین احتمالاً جداسازی زنجیره‌های تامین را تسریع می‌کند.

احتمال دیگر این است که چین مرزهای تایوان را "قرنطینه" کند و اساساً کنترل مرزهای هوایی و دریایی آن را در دست بگیرد اما محاصره ای را ایجاد نکند. سوال این است که تایوان و متحدانش چگونه پاسخ می دهند. اگر پاسخ، اسکورت نظامی برای کشتی‌ها و هواپیماها باشد، می‌تواند خطر شدید تشدید تنش را به همراه داشته باشد.

محاصره سطح دیگری از تشدید تنش را نشان می دهد، به ویژه به این دلیل که تایوان به واردات، به ویژه برای انرژی، وابسته است؛ برای مثال، وقفه در واردات گاز طبیعی مایع، به معنای «کاهش قابل‌توجه» در ظرفیت تولید برق در عرض چند روز است و صنعت تایوان را متوقف خواهد کرد.

با تولید نیمه هادی تایوان (TSM) که تقریباً ۹۰ درصد تراشه های پیشرفته جهان را در تایوان تولید می کند، این امر باعث ایجاد موج هایی از اختلال در زنجیره تامین در سراسر جهان خواهد شد.

با این حال آنچه آشکار است، این است که، هر یک از سناریوها روابط اقتصادی و مالی بین چین و غرب را از بین می‌برد و منجر به اختلال در زنجیره تامین جهانی خواهند شد.

سناریو سوم آن است که تایوان تسلیم شود، قبل از خسارت قابل توجه پکن یا قبل از اینکه متحدان وارد شوند. چنین تحولی نظم جهانی را تغییر می‌دهد و کشورها را مجبور می‌کند طرفی را انتخاب کنند و به چین پایگاهی برای اعمال قدرت در منطقه می‌دهد و در این بین غرب باید این تصرف را بپذیرد و راهی برای زندگی با نظم جدید جهانی پیدا کند یا به تحریم‌ها متوسل شود.

تحریم چین به سادگی تحریم روسیه است؟

اما ایجاد ائتلاف علیه چین می تواند سخت تر از روسیه باشد؛ چین ۱۵ درصد از صادرات کالاهای جهانی را تامین می کند که شش برابر روسیه است. دقیقاً مانند انرژی روسیه که برای کاهش ضربه از تحریم ها کنار گذاشته شده است، تحریم ها در این تصرف می تواند محدود شود.
سرمایه‌گذاران باید محتاط‌تر از هر زمان دیگری تصمیم بگیرند

در این بین تحلیلگران برای سرمایه‌گذارانی که سعی در ارزیابی نحوه ادامه کار دارند، بر احتیاط تاکید می‌کنند.

به گفته تحلیلگران الان زمانی نیست که بخواهید به شانس متکی باشید و به آینده و کاهش تنش‌ها خوشبین باشید بلکه باید تا آنجا که می‌توانید خود را شر موج‌های خروشان خشک نگه‌دارید.