عطارد یا تیر کوچک ترین و درونی ترین سیاره منظومه ماست ، یعنی نزدیکترین سیاره به خورشید عطارد است. عطارد حرکت وضعی آرامی دارد ، به گونه ای که یک شبانه روز کامل در سیاره عطارد 176 روز زمینی طول می کشد.
این دو مورد یعنی نزدیکی به خورشید و حرکت وضعی آرام عطارد باعث شده که دمای این سیاره بسیار متغیر و غیر قابل تحمل باشد ، حداقل برای گونه های زمینی که ما میشناسیم. در عطارد اگر در قسمت رو به خورشید (بخشی که روز است) قرار بگیرید به راحتی در دمای 460 درجه پخته خواهید شد و اگر در قسمت پشت به خورشید (قسمت شب) قرار بگیرید نیز به راحتی در دمای -150 درجه سانتیگراد یخ خواهید زد.
عطارد هم به مانند ماه سطحی خشک و بیابانی دارد. بادهای خورشیدی به شدت بر این سیاره می دمند. گرانش ضعیف این سیاره باعث شده که تقریباً هیچ اتمسفری نیز در این سیاره وجود نداشته باشد. پس امکان تنفس نیز برای انسان یا جانداران روی سطح عطارد وجود ندارد.

با توجه به مطالب گفته شده ، شهزاد دانا چالش های پیچیده اسکان بشر روی عطارد را خلاصه بندی می کند:
1-    اختلاف دمای بسیار زیاد در شب و روز که بین +425 تا -175 درجه سانتیگراد متغیر است.
2-    شب و روزهای بسیار طولانی در عطارد که در کمترین حالت هر کدام 55 روز زمینی است و این بازه زمانی بالا باعث آسیب قطعی به انسان در اثر گرما و سرمای غیرقابل تحمل میشود.
3-    نداشتن جو یا اتمسفر که علاوه بر اینکه امکان تنفس ندارد ، با عبور اشعه های خورشیدی محیطی به شدت سرطان زا ایجاد میکند.
4-    جاذبه و میدان مغناطیسی بسیار ضعیف و ابرچالش های دیگر حیاتی
پس اگر بخواهیم یک جمع بندی داشته باشیم ، با توجه به شرایط حاکم بر عطارد ، میتوان نتیجه گرفت که این سیاره در لیست گزینه های مناسب برای حیات فرازمینی انسان در آینده نیست و همانطور که در مجموعه تی تو مون آمده است کره ماه و مریخ دو گزینه اول و دوم برای حیات آینده انسان ها بعد از زمین می باشند.