شعر غزل بیانگر عواطف و احساسات است و در بیشتر اشعار به ذکر زیبایی و کمال معشوق و شکوه روزگار می‌پردازد. اما لازم به ذکر است گه با گذشت زمان و بروز مفاهیم بلند اخلاقی و معانی زیبای عرفان و حکمت در شعر فارسی، قالب شعری غزل از صورت عاشقانه درآمده و بیشتر با عرفان و اخلاق عجین شده است.
