اقتباسی از رمان امیلی برونته، نویسنده شهیر انگلیسی که در سال ۱۹۳۹ مقابل دوربین ویلیام وایلر – که بعدها با «بن هور» به اوج شهرت و افتخار رسید – رفت. بسیاری عقیده دارند همزمانی پخش این فیلم با «بر باد رفته» آن را به ناکام بزرگ اسکار تبدیل کرد. این عشق تراژیک دوره ویکتوریایی با فیلمبرداری سیاه و سفید و اسکاری گرگ تولند روی پرده کاری دیدنی است. لارنس اولیویه ادعا کرد در این فیلم از ویلیام وایلر یاد گرفت چگونه بازی کند. فیلم لحظات به یادماندنی زیادی دارد. «بلندی های بادگیر» در ۱۹۵۴، ۱۹۷۰ و ۱۹۹۸ هم بازسازی شده است اما هیچ کدام گیرایی نسخه کلاسیک وایلر را ندارند.
