در سال ۲۰۱۷، فیلم سینمایی بچه رئیس (با عنوان اصلی Boss Baby) بر اساس داستانی از مارلا فارزی ساخته شد و به موفقیت چشمگیری دست یافت. پس از آن، شبکۀ نتفلیکس بر مبنای این فیلم، یک مجموعۀ تلویزیونی انیمیشنی تولید کرد. حال باید دید که آیا انیمیشن بچه رئیس: بازگشت به کار (با عنوان اصلی The Boss Baby: Back In Business) دوباره میتواند توجه مخاطبان را به تماشای این فیلم جلب کند یا نه.

بیشتر بخوانید:

لوکا؛ ماجرای دو دوستِ دوست داشتنی
 متفاوت‌ترین فیلم‌های اکشن که از تماشای آن‌ها سیر نمی‌شوید

در قسمت اول، داستان درباره خانواده ای بود که با به دنیا آمدن بچه عجیب و غریب شان اتفاقات زیادی برای شان رخ داد. در ابتدا آن خانواده، پسر بزرگتر را متهم به حسودی میکنند با این حال اوضاع عوض میشود و این دو برادر چارهای ندارند جز اینکه در مقابل خطری که خانواده شان را تهدید میکند با هم متحد شوند حالا، اما چهل سال از قسمت اول میگذرد و برادران تمپلتون (تیم و تد) از همدیگر دور افتاده اند.    در سری جدید انیمیشن بچه رئیس، برادران تمپلتون بزرگ شدهاند، اما متاسفانه از هم دور هستند. اما نگران نباشید بچه رئیس دوباره به کودک تبدیل میشود. همانطور که از اسم انیمیشن پیداست، او باید کودک شود. این واقعا جذاب است، مگر نه؟
 
در ابتدای انیمیشن بچه رئیس: بازگشت به کار، پسربچۀ ماجراجویی را میبینیم که بیگانگان فضایی مجبورش میکنند چیزهایی سبزرنگ و کجوکوله را بخورد! در ادامه، همان پسربچه را میبینیم که در اتاق، پشت میز ناهارخوری نشسته است و مادرش بشقابی پر از لوبیاسبز جلویش میگذارد. بچه جیغ میکشد و پدر و مادرش نمیدانند که او چرا تا این حد از لوبیاسبز متنفر است؛ درحالیکه برادر کوچکتر کت وشلوارپوش و کراوات زده اش به سرعت همۀ لوبیاها را میخورد!
 
بچه ای که فریاد میکشد و از لوبیاسبز متنفر است،   تیم نام دارد و پیرس گاگنن در نقش او صحبت میکند. وقتیکه پدر و مادر از اتاق بیرون میروند، برادر کوچکتر نقاب بچه کوچولویی را که حتی حرف نمیزند از چهره برمیدارد و به این ترتیب،   بچه رئیس ظاهر میشود! هنرمندی که به جای بچه رئیس حرف میزند جی پی کارلیک است. او برادرش را با نام خانوادگی صدا میزند و میگوید: «تمپلتون! آنها پدر و مادر تو هستند. تو باید آنها را مدیریت کنی تا مطابق میلت رفتار کنند!»
 
انیمیشن بچه رئیس: بازگشت به کار به طور کلی بر شگفتی و هیجانی تأکید دارد که از دیدن بچه های نوپا با رفتارهای متفاوت ایجاد میشود؛ همان بچههایی که مثل بزرگترها حرف میزنند و راه میروند. این بچه ها در حال انجام دادن کارهای جدی در اداره، با شیشه شیر میخورند و مانند رئیسِ بچه رئیس با چند محافظ اینطرف و آنطرف میروند. در این حالت تماشای آنها واقعاً بامزه و جالب است. رئیسِ بچه رئیس، که مگا فت نام دارد، به دلایلی نامعلوم از بچهرئیس متنفر است. اما بدون ارائۀ دلایل موجه به اعضای هیئت مدیرۀ شرکت بچه نمیتواند او را اخراج کند. حال سؤال این است که «این بچه ها تا چه زمانی بچه میمانند و به کارهایشان ادامه خواهند داد؟» فعلاً هیچکس پاسخ این سؤال را نمیداند.
 
هرچند انیمیشن بچه رئیس: بازگشت به کار در بخش پیشنهادی برای کودکان در شبکۀ نتفلیکس قرار گرفته است، بیشک برای کودکانی که هنوز به مدرسه نمیروند، مناسب نیست؛ زیرا بسیاری از شوخیها از سطح فهم آنها بالاتر است. برای مثال، وقتی اسکوتر آنچه را خورده، بالا میآورد بچهرئیس میگوید: «کار من مثل مذاکره با کرۀ شمالی است!» به نظر نمیرسد که این قبیل مکالمات برای کودکان زیر هفت سال چندان مناسب و درکشدنی باشند.
 
علاوه بر این تیم در نقش پدری که بیشتر وظایفی از جنس بزرگ کردن فرزند و خانه داری را برعهده گرفته است، به اشکال مختلف در فیلم بچه رئیس ۲ به سخره گرفته میشود و کمتر پیش میآید که تاثیر فوق العادهای روی بهبود اوضاع داشته باشد. اما حداقل وقتی به پایان فیلم و بهتر شدن روابط او با برادر خود یعنی تد میرسیم، پیام شعاری و بسیار ساده ی انیمیشن The Boss Baby: Family Business راجع به آنها را مثبت میدانیم.
 
ولی در آن سو با ماجرای مدرسه روبه رو هستیم که در نگاه اول بسیاری از واقعیتهای تلخ سیستمهای آموزشی جهان را نشان میدهد. ایجاد فضای رقابتی بیش از اندازه و دشمنی بین بچه ها، رده بندی آزاردهنده ی آنها، رفتارهای مثلا حرفهای و مدرن، اما به شدت بیمارگونه (اتاق استراحت کلاس) و حتی نمایش کار کشیدن بیش از حد از کودک با نمایش نوزادهایی که مشغول برنامه نویسی هستند.
 
تمامی مشکلات وقتی بزرگتر میشوند که میبینیم در دقایق پایانی انیمیشن The Boss Baby: Family Business صرفا از شرح و بسط یافتن دیرهنگام و بیفایده (بخوانید بیش از اندازه طول کشیدن) رنج نمیبینیم. بلکه در همان زمان که فیلم واقعا بی دلیل سراغ چرخشهای داستانی ضعیف میرود، اکشنهای بچگانه جای کمدیهای فیزیکی جالب را میگیرند و دیالوگها و رفتارهای شخصیت هم در خنداندن مخاطب به بنبست میخورند. پس فیلم نه تنها بدون دلیل، بیش از اندازه خود را جدی میگیرد، بلکه نقاط قوت اصلی را هم دور میریزد تا عملا برای دقایقی مخاطب هیچ دلیل خاصی برای دیدن آن نداشته باشد.
 
چرا؟ چون دریمورکس تصمیم گرفت در پایان قصه با جدیت مشغول ارائه شعارها شود تا بدین طریق ناتوانی اثر در تصویرسازی درست از استعاره های داستانی خود را هم پررنگتر کند.
 
نقدهای کوتاه از فیلم:
 
لوییسا مور منتقد «اسکرین زیلوت» درباره این اثر نوشت: «بچه رییس ۲» نه تنها یک انیمیشن متوسط و معمولی است بلکه حتی تماشای آن نیز سرگرم کننده به نظر نمیرسد.
 
کوین کار منتقد «فَت گایز» نوشت: طبق معمول دنبالهها به نظر این کار هم از روی اجبار ساخته شده، با این حال هنوز هم سرگرم کننده است.
 
پاتریک مک دونالد دیگر منتقد سینما نیز این انیمیشن را این گونه توصیف کرد: هسته اصلی این اثر عشق و خانواده است، بچه رییس با وجود سرمایه دار بودن، نشان میدهد که در نهایت بزرگترین منبع ثروت یک انسان عشق و خانواده است.
 
پیتر سابزینسکی منتقد «ای فیلم کریتیک» که از این انیمیشن بسیار متنفر بوده درباره اش نوشت: «بچه رییس» یک اثر احمقانه توهین آمیز و به طور کلی بی فایده است.
 
ام وی مورهد منتقد نیز این اثر را سزاوار دیدن نمیداند، او درباره این انیمیشن نوشت: نتیجه کار از قسمت اول هم بدتر است، آن را به شما توصیه نمیکنم غیر از اینکه بخواهید بعد از ظهرتان را با یک بچه ۶ ساله تلف کنید.
 
بااین تفاسیر آیا بچه رئیس ۲ جزو انیمیشنهای محبوب شماست؟ به نظر شما، دنبالۀ آن میتواند به جذابیت فیلم قبلی باشد؟

منابع:

فیلیمو، خبرگزاری صبا، زومجی

گردآوری: آفتاب/