آنقدر چیزها هستند که متوجه شان نمی شویم؛ یعنی، متوجه شان می شویم اما نادیده میگیریم شان و بی تفاوت از کنارشان می گذریم، چون می دانیم که متاثر شدن بی فایده است. چاره ای نداریم جز اینکه به فجایع عالم عادت کنیم، چون یکی و دوتا نیستند؛ فربه کردن زورکی غازها، قطع بیرحمانه اعضای بدن، ضرب وشتم بی محاکمه و غیر قانونی، سقط جنین، خودکشی، آزار کودکان، خانه های مرگ، کشتار گروگان ها، سرکوب .. همه این ها را در سینما و تلویزیون می بینیم و عین خیالمان نیست. این شقاوت ها ناگزیر، روزی پایان خواهند گرفت، فقط باید صبر داشت تا زمانش برسد.
